Wim Jansen stopt met frisse tegenzin

Eigenlijk wil hij helemaal niet stoppen. Maar Wim Jansen weet ook dat de jaren beginnen te tellen en dat hij naar zijn lichaam én zijn echtgenote moet luisteren. "Ik voel me al een week of zes niet zo lekker. Ik heb last van mijn elleboog, mijn enkel en nu weer van mijn nek", zegt hij terwijl hij zijn hoofd voorzichtig draait. "Ik ga altijd naar alle trainingen en ben op zaterdag een hele dag weg. Eigenlijk kan het niet meer, maar ik doe het nog zo graag." Afgelopen donderdag zat hij nog rond de tafel met leden van het bestuur. Toen hij thuis kwam vroeg zijn vrouw of hij toch had verteld dat hij ermee stopte. Nee, dat had hij opnieuw niet gedaan. Jansen: "Zaterdag heb ik pas een uur voordat ik naar Hoek ging beslist dat ik niet verder zou gaan. Voor de club was het daarom moeilijk nog een afscheid te regelen. Dat zal binnenkort nog wel gebeuren." De voormalig vertegenwoordiger van Unilever heeft nu 54 jaar op tientallen voetbalvelden rondgelopen. Hij speelde twintig jaar in het eerste elftal van Hoek, was vervolgens 24 jaar trainer en keerde tien jaar geleden terug bij de club waar het allemaal was begonnen. "John Bravenboer belde me destijds. Hij vond dat ik elftalleider moest worden en dus ben ik in 1999 onder Frans Vermeulen begonnen. In de afgelopen jaren heb ik heel wat trainers voorbij zien komen, maar een relatie met ze opbouwen was voor mij vaak een fluitje van een cent. Met veel trainers heb ik nu nog steeds geregeld contact." Wim Jansen regelde alles rondom het eerste elftal en wist wat er van hem gevraagd werd. "Je moet weten wanneer je je mond moet houden, goed kunnen luisteren en weten wat een trainer van je verwacht. Dat heb ik in de loop der jaren wel geleerd. Ik heb er altijd veel tijd in gestoken en bij uitwedstrijden was je vaak van negen uur 's ochtends tot negen uur 's avonds weg. De laatste tijd krijg ik wat last van fysieke ongemakken. Ik begin nu te beseffen dat ik ermee moet stoppen." De suggestie om alleen op zaterdag nog met het eerste elftal mee te gaan, wees hij van de hand. "Want dan weet je nauwelijks wat er allemaal speelt. Dat zou voor mij niet werken. Ik regel nu nog wat zaken voor de voorbereiding op het nieuwe seizoen en zal na de zomer ook nog vaak gaan kijken. Als ik mee wil naar een uitwedstrijd is dat ook geen probleem, heeft Paul Telussa al gezegd. En Johan Ballegeer vroeg zaterdag waarom ik nog niet in Maldegem was komen kijken. Dat ga ik ook maar eens een keer doen." Hij kijkt met een glimlach terug op een mooie periode. "Ik heb er echt van genoten. Bij clubs als Spakenburg, IJsselmeervogels, Dovo en Bennekom heb ik mensen leren kennen die je steeds weer tegenkomt. Ik heb de waardering van de trainers en spelers altijd gevoeld. Wat het hoogtepunt in tien jaar Hoek was? Het trainingskamp van een paar seizoenen geleden onder Eric Tetaert in Luxemburg. Dat waren een paar enerverende dagen, waar iedereen van genoot. En ik dus ook."