Voor het vrouwtje en de kids

Het waren, in willekeurige volgorde, de hoogtepunten en dieptepunten van het Zeeuws-Vlaamse sportjaar dat we deze week afsluiten. En in tijden dat het kleine nieuws noodgedwongen wordt opgeblazen, leverde de laatste week van het jaar nog boeiende gespreksstof op. Roy Hendriksen is langs de achterdeur vertrokken bij Hoek, Jan Verdegem stopt als assistent en de club gaat zelf gaat een nieuwe beleidstructuur voeren. Voor Roy Hendriksen werd de grond te heet onder zijn voeten. Hij is opgestapt bij Hoek met een ongelukkig gevoel, zei hij bij zijn vertrek. Dat heeft hij helemaal aan zichzelf te danken, want Hendriksen heeft als ex-prof een wanprestatie geleverd. Dat kan zo maar gebeuren in de nadagen van een carrière, maar helaas heeft het niet tot veel zelfkritiek geleid. En dus heeft hij de makkelijkste weg gekozen. Wat het meest blijft hangen is de houding dat het hem allemaal niets deed. En de uitspraken toen hij bij Hoek werd gepresenteerd. “Ik stop met profvoetballer en wil meer tijd besteden aan het vrouwtje en de kids”, zei hij op de dag dat hij bijna als een held werd aangekondigd in het sponsorhome. Alleen al het vertederende, intens truttige ‘vrouwtje en de kids’ maakte hem al verdacht, want dat soort uitspraken komt meestal uit de mond van stoere jongens, die nogal vervuld zijn van zichzelf. Dat bleek ook wel uit de interviews van Hendriksen. Hij had het altijd iets te vaak over ‘mijn persoontje’ en maar zelden meer over thuis. Roy ging in de nadagen niet alleen bij Hoek voetballen. Hij begon – jammer voor het vrouwtje en de kids – ook aan een tijdrovende trainerscursus, werd assistent-trainer bij Helmond Sport en ging zowat drie levens leiden. En nu, met de winterstop in zicht, is hij weer door het ijs gezakt. Hij laat Hoek in de steek en speelt na de winterstop weer voor Helmond. Wat moet ‘het vrouwtje’ zich zo langzamerhand belazerd voelen. Voor Hoek was er een gevoel van ‘eind goed, al goed’ in het zicht van het nieuwe jaar.