Scheveningen dwingt het zélf af.
27 januari 2003
Hoofdklasse
Geluk dwingt men af. Ook in de voetbalsport heb je van die momenten, dat het niet echt loopt. Dat de wil er is, maar dat de uitvoering stokt. Resultaten blijven uit. Dat geheel wekt irritaties op. Scheveningen kan erover meepraten. Het zat de laatste weken in het verdomhoekje. Daarom werd de duidelijke en dik verdiende 4-1-zege bij en tegen Excelsior Maassluis zaterdag hevig gevierd. Maar één zwaluw...
Scheveningen dwong het resultaat onder kille omstandigheden aan de Lavendelstraat weer eens zelf af. Zoals de Scheveningers er jaren om bekend stonden dat het niet wenste te verzaken als het om mentaliteit ging. Toegegeven, omstandigheden veranderen, voetballers veranderen. Het heeft óók de maken met kwaliteit en kwantiteit en iedereen weet onderhand wel dat het er in de loop der jaren in het amateurvoetbal wat dat betreft niet echt op vooruit is gegaan.
Kwetsbaarheid
Terug naar Maassluis, waar uitgerekend Jimmy Charité, de man die vorige week na de wanvertoning tegen Rijnsburgse Boys de kwetsbaarheid binnen Scheveningen in de etalage deponeerde, zijn ploeg al heel snel de weg wees. Na twee minuten schoot routinier Charité de bal uit een vrije trap keurig achter doelman Rob Grauwmeijer.
De aanleiding tot die vrije trap was een overtreding op Maurice Escalona. Met de linkerspits is meteen één van de opvallendste Scheveningers genoemd. Escalona speelde alsof er in dit duel een profcontract moest worden verdiend. Ook Kees Thies en Charité gingen voor in de strijd, waarbij ook de gehele defensie (Jurgen Faerber, Sander Klapwijk, de soms iets te slordige Stephan 't Hart en de op het laatste moment toch fit bevonden Bas Lensink) goed en geconcentreerd speelde.
Nou moet gezegd dat Excelsior Maassluis, met de ex-Scheveningers Paulo Mendonca en Björn Raven in de basis, het vuur de ploeg van trainer John Blok niet echt na aan de schenen legde. Het speelde zelfs, zeker voor de rust, tam. Maar misschien was dat ook wel een gevolg van de compacte Scheveningse weerbaarheid. Hoe dan ook, niet Excelsior, maar Scheveningen kreeg, in de counter, zelfs de beste kansen. Twee pogingen van Lensink gingen naast en een vrije trap van Faerber, ongeveer op dezelfde plek als eerder die van Charité, ontlokte een prima reactie van keeper Grauwmeijer.
Met Met Davy Vermaas voor Stephan van der Velde probeerde Excelsior Maassluis-trainer Richard Grootscholten na rust zijn ingedutte formatie van een impuls te voorzien. Dat lukte aanvankelijk aardig. Bij Scheveningen sloeg de schrik reeds na vijf minuten om het lijf toen Barry de Vreede (oud ADO Den Haag en Stormvogels/Telstar) á la Charité een vrije trap mooi naar de rechterhoek stuurde: 1-1.
Hans Tellier leverde, geblesseerd, zijn plaats in, de jonge Erkan Sensoy maakte zijn opwachting. En hoe. De dartel op de rechtervleugel prikte in de 74ste minuut via de binnenkant van de paal raak: 1-2. Die treffer bleek de genadeklap voor Excelsior Maassluis.
Amper drie minuten later leverde Bas Lensink vanaf de linkervleugel een perfecte, iets wegdraaiende, voorzet af en Escalona stond op de goede plaats om de 1-3 af te drukken.
Verkeerde been
Dezelfde Escalona bracht de handen van de toeschouwers vijf minuten voor tijd op elkaar. De aanvaller pikte een verre pass knap op, zette twee tegenstanders in een vloeiende beweging op het verkeerde been en tikte de bal vervolgens in de verste hoek: 1-4.
De prima blazende scheidsrechter G.J. Sanou uit Amsterdam deelde gele prenten uit aan de Excelsior-speler Yalmard Kusten en de Scheveninger Jimmy Charité.
Opstelllingen:
Excelsior M: Grauwmeijer; Mendonca, Kusten (Nicolay), De Vreede, Visser; Loeve, Raven (De Blij), Plet; El Hamdaoui, Laguna Burgos, Van der Velde (Vermaas).
Scheveningen: Toet; Faerber, Klapwijk, 't Hart, Lensink; Stapert, Charité, Thies (Grünholz); Tellier (Sensoy), Uittenbosch, Escalona.