Kloetinge geeft nieuw teken van leven

,,Er valt een last van de ploeg``, zei trainer Karl Vergouwen na afloop. Dat was aan alles te merken. De muziek in de kleedkamer was weer ouderwets hard, de spelers dansten in het rond en de supporters roerden de trom. Na zes maanden - de laatste competitiezege dateerde van 19 april (1-0-winst bij Scheveningen) - was er weer reden tot lachen. Vergouwen: ,,Hoe langer zo`n overwinning uitblijft, hoe moeilijker het wordt om het vertrouwen vast te houden. Het spel kan best wel aardig zijn, maar alles valt of staat toch met punten.`` Kloetinge heeft er in twee weken tijd vier vergaard en heeft de andere staartploegen (Katwijk en Achilles Veen) plots weer in het vizier. ,,Dit is een stimulans voor ons``, zei Vergouwen. ,,Het is nu aan ons om op deze weg verder te gaan.`` Bescheidenheid is hierbij wel gewenst. Kloetinge mag dan vier punten bijeengesprokkeld hebben, de ploeg staat nog wel altijd laatste en de afstand tot de veilige zone is nog immer zes punten. Daarnaast moet de ploeg zich ook realiseren, dat de ploegen waar nu punten van zijn gepakt, niet de hoogvliegers van de hoofdklasse A zijn. ARC was erg kwetsbaar achterin, terwijl Achilles Veen in alle linies kraakte en piepte. Stront Trainer Jan Oosterhuis van Achilles Veen: ,,Wij moeten elke week verschrikkelijk op onze tenen lopen om het vereiste niveau te kunnen halen.`` Vorige week tegen Excelsior Maassluis lukte dat wonderwel (1-0), maar zaterdag kon de thuisploeg geen vuist maken. ,,Het was te triest voor woorden``, vond Oosterhuis. ,,We hadden Kloetinge vandaag verder in de stront kunnen duwen. Die verdediging van Kloetinge is heus niet zo super hoor en voorin loopt er eigenlijk maar één echte topper (Wilco de Valk) rond. Maar we hebben Kloetinge laten voetballen, we hebben ze geen strobreed in de weg gelegd.`` Het duurde wel even voordat Kloetinge zaterdag toesloeg. Dat was onder meer te wijten aan de omzettingen, die Vergouwen zaterdagmorgen nog moest doen. Verdediger John Bentschap Knook werd geveld door een acute griep en spits Pieter de Graaff moest zich naar het ziekenhuis vervoegen, omdat zijn vrouw op punt van bevallen stond. Erwin van der Woerdt verdween hierdoor van de rechtsbackplaats naar het hart van de defensie, Micha Lekawael werd rechtervleugelverdediger, Pim Bruins kreeg een centrale rol op het middenveld en Wilco de Valk werd de diepste spits. Gedreven Bruins toonde zich enorm gedreven, had goede intercepties, maar hij speelde aanvankelijk te diep en was zo nu en dan zwak in de omschakeling. Lekawael toonde zich zeker in de eerste helft te veel middenvelder en verloor zijn zone nog wel eens uit het oog. Wouter Labrujère moest zich hierdoor het schompes werken. Wat in die openingsfase ook niet voor Kloetinge pleitte, was de zwakke opbouw van achteruit. Halverwege de wedstrijd kwam er echter meer rust in het spel en kwam Kloetinge opzetten. In de 29e minuut onderschepte Bruins de bal, speelde Alfons aan, die voor een solo door het midden aanzette. Net toen hij Ronald Zuijdwegt over het hoofd leek te zien, speelde hij de linksbuiten toch nog aan, waarna die met rechts de 1-0 binnenschoot. In de 56e minuut was Alfons (zwak begin, maar prima herstel) zelf het eindstation van een mooie aanval. Wilco de Valk sprintte de diepte in, werd op zijn wenken bediend en leverde bij de eerste paal een prima voorzet af, die door Alfons prima werd binnengetikt. ,,Vanaf dat moment zag je het vertrouwen al terugkomen``, vond Vergouwen. ,,We gingen beter tikken. Toen kon je ook zien wat deze ploeg in huis heeft.`` Ronald Zuijdwegt en Wilco de Valk verzorgden het slotkakkoord. De eerste verzond de pass, de ander omspeelde de keeper en scoorde 3-0, de 350e treffer van Kloetinge in de hoofdklasse.