Huizen ontsnapt aan blamage
11 maart 2002
Hoofdklasse
Een plukje vertegenwoordigers van SDV Barneveld meldde zich zaterdag om een uur of twee met het hoofd tussen de schouders in de bestuurskamer van Huizen. Ze mompelden dat het bepaald geen pretje is om wekelijks het geploeter van hun zinkende vlaggenschip te moeten aanschouwen.
Na een bakje troost togen zij richting hoofdveld, in afwachting van een volgend pak slaag, deze keer tegen de koploper. Echter, die prutste vrolijk mee met de gedoodverfde degradant. Dat het na negentig minuten 2-0 was mocht een wonder heten.
Zo slecht als zaterdag op de winderige Wolfskamer had Huizen in deze competitie nog niet gespeeld. De povere opponent uit Gelderland bleef eenvoudig op de been en kwam steeds dichter in de buurt bij de beloning in de vorm van een gelijkspel. Achttien minuten voor tijd bleek evenwel voor de zoveelste maal dit seizoen dat een elftal met een aanvalsleider als Martijn Gootjes zelfs in dit soort wanvertoningen verzekerd is van een doelpunt. De spits, die tot zaterdag anderhalf keer (achttien) zoveel scoorde als heel SDVB (twaalf), bleef net als de andere voorwaartsen en middenvelders van Huizen ver onder de maat. Dat was iedereen direct vergeten toen hij de bal op de rand van het strafschopgebied ontving, hem eens lekker klaarlegde en simpel doelman André Prins passerde. Dat invaller Timo Reessink in de extra tijd uit een vrije schop nog 2-0 maakte, was eigenlijk niet belangrijk meer.
Het bedroevend slechte spel van de Huizers leverde naast drie punten ook nog eens een gunstigere uitgangspositie op de ranglijst op. De concurrentie, en dan met name Hoek (1-2-verlies tegen het al met een half been in de eerste klasse staande Roda Boys), maakte pas op de plaats. Zwart-Wit'28 staat, op drie punten, nog het beste geklasseerd. Als fiere koploper wordt derhalve zaterdag De Westmaat aangedaan voor de streekderby tegen het kwakkelende IJsselmeervogels. Daar zal de instelling vele procenten hoger moeten zijn dan tegen de Barnevelders. Middenvelder Arnold Klein maakt dat treffen overigens niet mee, omdat de gele kaart die hij van arbiter Van Hunnik kreeg, tot een schorsing leidt.
Lachwekkend
Het uitbundig jubelen van Huizen-trainer Roy Wesseling na het vernemen van de overige resultaten deed wat lachwekkend aan. De manier waarop zijn manschappen aan een blamage waren ontsnapt, was kennelijk gauw vergeten. ,,Ik heb ook eigenlijk geen zin om te analyseren waarom het vandaag niet liep", durfde de oefenmeester zelfs te zeggen. Waarop hij desgevraagd uiteindelijk toch inging op het falen van Huizen. De omzettingen - Dennis van der Steen en Maurice Ligeon keken geblesseerd toe -, hadden het elftal geen goed gedaan, zo vond de coach.
,,Ik heb al vaker gezegd dat we een heel smalle selectie hebben", doelde hij op het dramatische optredens van Michiel Kos als rechterspits en centrale middenvelder Christian Brons. Dat achterin ook wat geschoven was - rechtsachter Roy Witteman stond nu op links, Tim van Breukelen op rechts en Raymond Bronkhorst bezette de «nummer-vierpositie' -, had geen gevolgen. De defensie functioneerde naar behoren. Maar ook in deze formatie had Huizen toch over de staartclub heen moeten denderen? Nee, vond Wesseling, die daarop toch nog met een analyse kwam, zij het dat deze wel erg Cruijffiaans klonk: ,,Tegen zo'n ploeg krijg je meer tijd en ruimte en dus ook meer keuzes. Daardoor ga je meer nadenken, zodat je juist in de war raakt".
De orakeltaal zou nooit gebezigd zijn als Huizen gewoon een snelle voorsprong had genomen en de bezoekers daarop met een nulletje of vier zou hebben opgerold. In de beginfase kopte Gootjes over, kon Kos niet aan een voorzet van Frank Aboikoni komen en schoot Brons naast. Halverwege de eerste helft kwam SDVB zelfs bijna op 0-1, maar doelman Kooistra ranselde een vrije schop van Roland Schouten weg. Tien minuten voor de rust stuitte de vanuit buitenspelpositie vertrokken Brons op keeper Prins, waar hij Gootjes had moeten aanspelen. Driss Ettalhaoui miste in de rebound.
In de tweede helft werd Kos de personificatie van de Huizer slapte, toen hij oog in oog met Prins een slap rollertje produceerde. Het door de aanhang gescandeerde «douchen' werd pas elf minuten voor tijd door Wesseling beantwoord, toen Arthur van Metelen, zoon van de ooit in het groen-geel triomfen vierende Henk van Metelen, Kos uit zijn lijden verloste. Even daarvoor had Gootjes de morrende fans al monddood gemaakt.
Door Hans Swierstra / De Gooij- en Eemlander

Pablo Klussen Hoek