Flandrien

De eerste groep houdt zich o.a. rustig bezig met kaarten, biljarten en het krantje lezen, daarentegen bestaat de tweede groep vaak uit kleurig uitgedoste vutters op de race- fiets. Pa behoort tot deze laatste categorie. In de winter hangt hij zijn blinkende tweewieler aan de wilgen, maar met het ontluiken van de krokussen begint hij weer met het rijden van zijn eigen Primavera richting de kust en terug naar woonplaats Terneuzen. In zijn mooie veelkeurige wielertenue die hem strak als een tweede huid omspant, ziet hij er voor zijn respectabele leeftijd nog fris, vitaal en opvallend rank uit. Als een echte Flandrièn stoempt en beukt hij tegen de wind in door de vlakke en grootschalige polders van Niemandsland en de schrale voorjaarswinden geselen zijn dijen. Pa is de personificatie van de eenzame fietser uit het liedje van Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh. Meestal fietst hij individueel want dan kan hij het allemaal lekker zelf bepalen, zowel kwa tijd, afstand als snelheid. Soms pikt hij aan bij een toerclub of bij een andere fietsende oudere jongere, zoals bijvoorbeeld frietboer “Piet op d’en Dam” die naam en faam geniet vanwege zijn echte verse frieten. Er is echter nog een bekendere naam met zelfs wereldfaam die hem in feite al jaren achtereen voorbij rijdt waardoor het lijkt of hij stilstaat!; Het is die kloeke, charismatische, knappe, strak in het vel zittende, ex van Vlaanderens mooiste Pheadra Hoste, zonnebankbruine icoonklassieker uit Meetjesland die nog regelmatig zijn rondje pakt door de groen-blauwe oase van West-Zeeuwsch-Vlaanderen omdat dit gebied hem nog de uitdaging geeft van lange, kaarsrechte polderwegen. Zijn naam is….Roger de Vlaeminck! Laatst kwam mijn vader thuis na weer een kleine honderd km in de stramme benen en ik proefde enige trotsheid bij hem. Kwam dit nu door het volbrengen van zijn tochtje, door zijn vertederende driejarige kleindochter die op bezoek was óf was er iets anders?? Na het omkleden en het verorberen van drie borden griesmeelpap (met toewijding klaargemaakt door zijn zorgzame vrouw) fluisterde hij diverse malen een geheimpje in de oren van zijn driejarig wondertje, waarna beiden triomfantelijk naar me keken. Maar ja, een peuter kan niet lang een geheimpje voor zich houden dus eventjes later fluistert mijn dochtertje het volgende in mijn oor: “Opa heeft kilometerslang in het wiel gezeten van Roger de Vlaminck!!” Eindelijk na jaren van wachten en hopen kan hij in het wiel blijven van zijn grote wielerheld die talloze voorjaarsklassiekers op zijn palmares heeft staan, zelfs op de kasseienstrook onder Biervliet, toch hét domein van De Vlaminck, moest hij niet lossen! In het woordenboek staat achter het woord scouten: verkenning, uitkijken naar en opsporing van (onbekende) talentvolle spelers. In de praktijk betekent het dus zoeken, zoeken en nog eens zoeken in het woud van vele spelers die de pleinen en velden bevolken. Via het uitpluizen van kranten, netwerken en contacten spoor je doelbewust naar die ene voetballer die beschikt over de door jouw verlangde kwaliteiten. Een vereiste is dat je de speler toch een paar keer ziet spelen om een afgewogen oordeel te kunnen vormen. Niet alleen voetbalkwaliteiten spelen een rol, ook het karakter is een niet te onderschatten factor in het welslagen van de speler. Ook moet hij nog willen komen en dienen de onderhandelingen tot een goed einde te worden gebracht. Ondanks dit intensieve traject ben je als club er absoluut niet zeker van dat dit garantie is voor succes. Je tracht echter de risico’s te minimaliseren. Hoe een talent zich daadwerkelijk gaat ontwikkelen blijft een open boek. Risicovolle elementen hierbij zijn: blessureleed, relatie met de trainer en medespelers, privé-omstandigheden/thuissituatie, het niveau van de tegenstander, staat hij op de juiste plek binnen het elftal, interesse andere verenigingen enz. enz. Kortom, het blijft toch een beetje koffiedik kijken en hopen dat het lukt. Ook voetbalbolwerken in het betaalde voetbal slaan de plank nog geregeld vaak flink mis. Voorbeelden ga ik maar niet noemen want anders heb ik aan een A-viertje niet genoeg. Daarom is het uitermate verrassend, geluk(kig) en tegelijkertijd razend knap thans te mogen constateren dat Patrick Naudts voor het seizoen 2004-2005 echte versterkingen heeft aangetrokken. Destorme, De Munnik, Melki, Van de Broeke en IJsebaert blijken voor Hoek echte aanwinsten.. Wat er ook allemaal gebeurd is door en met Naudts, feit is dat hij de juiste spelers voor onze club heeft opgespoord. Destorme, De Munnik en IJsebaert zijn wekelijks uitblinker. Melki is een echte linksbuiten (dus onberekenbaar) met een goede voorzet en beweging buitenom en Jeroen vd Broeke ontwikkelt zich boven verwachting tot een waardevolle basisspeler.