Bart Poppe zit lekker in zijn vel

Alles werkt ook mee. De resultaten zijn fraai, de sfeer in de groep is geweldig, er is de nodige concurrentie, maar dat is een gezonde zaak. Voor mij is er maar één vereniging en dat is Hoek", zegt de pas 24 jaar geworden supersnelle rechtshalf of rechtsbuiten, die samen met Thomas Ragut een 'twee-eenheid' vormt op de rechterflank. Bart Poppe zit duidelijk 'lekker in zijn vel'. De man die al vanaf zijn jeugdjaren de kleuren van het Belgische Lokeren droeg en daar deel uitmaakte van de B-kern. Hij reikte net niet tot de selectie van de in de hoogste klasse uitkomende club in het Belgische betaalde voetbal. Poppe, in Lokeren woonachtig en sinds zeven maanden als vertegenwoordiger in huishoudelijke artikelen en decoraties werkzaam - 'Chinese versieringen voor rond de feestdagen - heeft een speciale band met Lokeren. Hij zegt: "Je moet begrijpen dat ik een echt familiemens ben. Ik heb een bijzondere band met mijn 31-jarige broer Wim. Die is gisteren, vrijdag 26 oktober, 31 jaar geworden. Hij speelde zelf nog in het eerste team van Lokeren als linksbuiten. Speelde eveneens een jaar in AA Gent in Belgische tweede klasse, vergelijkbaar met de eerste divisie in Nederland. Wim was duidelijk een man met meer klasse dan mijn persoontje. Wim en ik trekken veel met elkaar op. Hij leeft samen met vriendin Mireille en heeft een zoontje, Guillaume, mijn petekind. Mijn vader Jacques is al zo'n zeven jaar clubarts van Lokeren en mijn moeder Maria volgt onze voetbalprestaties op de voet, ook hier bij Hoek. Dat geeft een fantastisch gevoel. Met vieren thuis is 'voetbal' een geliefd onderwerp van gesprek." Bart Poppe, die een op de velden een loopsnelheid ontwikkelt van een Formule I-wagen, besefte dat hij bij Lokeren net niet tot aan de A-selectie reikte. "Daar had ik geen moeite mee. Je moet realist zijn en je eigen mogelijkheden niet overschatten. Ik heb na mijn Lokeren-periode nog twee seizoenen gespeeld voor Eendracht Zele, waarvan één seizoen samen met broer Wim. Die moest later afhaken met een zware achillespeesblessure en is nu in de zaal aan het 'afbouwen'." Via René de Waele, een vaste bezoeker bij Hoek, dat in het Vlaamse een uitstekende naam heeft, kwam ik in contact met Hoek. Ik had al eens rondgekeken bij die Zeeuws-Vlaamse topclub, een vereniging met een goede klank in Lokeren, waar alles bovendien professioneel geregeld is. Frans Vermeulen gaf me de kans een proefwedstrijd te spelen en het contract kwam tot stand via afsluitende gesprekken met Kees de Feijter en Benny Langeraert. Voor mij het beste besluit tot nu toe", zegt de sympathieke niet rokende en geen alcoholische versnaperingen tot zich nemende Belg, die met succes in Antwerpen de vijf jaar durende universitaire studie. "Antwerpen ken ik op mijn duimpje. Ik ga er dikwijls stappen met mijn maten. Je hebt er de leukste uitgaansgelegenheden. Ik heb er niet de minste moeite mee als mijn vrienden zich tegoed doen aan de 'goudgele rakkers', maar laat mij maar lekker genieten van mijn flesje spa rood. Daar voel ik me perfect bij", zegt Poppe, die bij Hoek graag optrekt met voetbalvrienden als Stefan Saey, Musa Kanu, Hans de Waele, Franky Standaert en Frank de Wispelaere. "Trouwens, het klikt ook uitstekend met de rest van de selectie, want we hebben nog nooit zo'n hechte eenheid gevormd bij Hoek, maar de oude bekenden van Lokeren trekken toch het meest. Alleen jammer dat we Dave Gijsel kwijt geraakt zijn. Dave is een geval apart. Het was toch een belangrijke kracht. Altijd goed voor de nodige doelpunten. Ik heb echter begrepen dat er ingegrepen moest worden door de leiding tegen de kuren van Dave. Al mag ik hem graag. Dave is een man die een echt 'recht voor zijn raap-type' is. Ze kunnen zeggen van Dave wat ze willen, maar niet dat hij achterbaks is. Ik mag dat type wel. Hij zegt altijd waar het op staat. Al wordt dat niet altijd en door iedereen op prijs gesteld." Poppe, die bij de Hoek-aanhang voortreffelijk 'in de markt' ligt, is zonder meer een veelzijdig sportman. Hij leeft zich ook graag uit op de fiets, vist om tot rust te komen en tennist zijn partijtje mee. Alles om topfit te blijven. Tijdens de wedstrijd blijkt hij over een conditie te beschikken als een renpaard met tien longen en het is een lust voor het oog hem met speels gemak tegenstanders te zien passeren of ze er niet staan. Poppe: "Ik speel nu mijn derde seizoen bij Hoek. Ik heb veel geleerd van Frans Vermeulen en leer nog steeds bij onder leiding van het duo Angelo Nijskens-Patrick Naudts. Naudts ken ik al vanuit zijn Lokeren-tijd. Hij was en is daar een begrip en trainer Angelo Nijskens is een topper. Beiden zijn inmiddels vergroeid met Hoek, dat een uitstekende keus gemaakt heeft met dit duo. Ik ben bij Hoek begonnen als rechtsback, toen Daan Boydens geblesseerd raakte destijds. Inmiddels ben ik doorgeschoven naar het middenveld en ruk op rechts graag op naar de voorste lijn. Daar voel ik me in mijn element. Train met Hoek met vreugde drie keer in de week. Alleen de verplaatsingen vormen soms een probleem. Zoals komende zaterdag wanneer we naar Barneveld vertrekken in de vroege ochtend. Keer je in de late avonduren terug. Als je wint is het niet zo'n probleem. Dan is het volop feest in de bus. Bij een nederlaag valt dat tegen. Gelukkig is het dit seizoen meer feest dan mineurstemming. Tegen DOVO is wat mij betreft de opmars van Hoek naar de top serieus ingezet. Aan mijn inzet zal het in ieder geval niet liggen."