Als Scheveningen eens een uurtje eerder begint....

De tweede helft droeg Scheveningen een krijgsmasker met een mes tussen de tanden, vuurspuwende ogen en vertelden de grimmige trekken dat het nog niet gedaan is met de hoofdklasser. Eindresultaat: 1-1. Tussen de twee helften door bliksemde het in het kleedlokaal van Scheveningen. John Blok, trainer van de aanvankelijk onverschillige bende, begreep niets van de 'slappe instelling' van zijn manschappen. "Het was vreselijk slap. Dan word ik boos. Slecht spelen, dat kan, maar wél strijdlust tonen en niet net doen alsof. Onbegrijpelijk." Voor wie het eventjes vergeten is: Scheveningen-zaterdag vrijt tegenwoordig hartstochtelijk met het degradatiespook in de hoofdklasse A. Slechts twee ploegen heeft de voormalige kampioen nog onder zich, Volendam en Kozakken Boys. In dat licht bezien is de lamlendige instelling, waarmee de voetballers zaterdag (op een veel te hard veld) aanvingen, nogal raadselachtig. Pas na de rust verdween de achterstand en hadden de kustlieden eigenlijk zelfs nog moeten winnen. Met het behaalde puntje schrijdt de ploeg op de ranglijst vooruit, maar het zijn pasjes van een kindermuiltje waar in deze fase stappen van een zevenmijlslaars worden verlangd. Beseft Scheveningen een uur eerder dat Capelle een middelmatige tegenstander is en helemaal niet onverslaanbaar, dan was de oogst royaler geweest (drie punten). Geluk bij een (half) ongelukje: Kozakken Boys en Marken, de concurrenten onderin, verloren alle twee. Handvat voor Blok c.s. was de tweede helft, waarin Scheveningen aan de hand van uitblinkers Thies en Sol wél de juiste mentaliteit etaleerde, goed speelde en veel vorstelijke kansen afdwong. Weg was de angst voor die twee ongelooflijke reuzen (Bubberman, Molendijk) in het defensieve hart van Capelle, weg was de vrees voor die gehaaide counters, weg was de paniek voor die vaardige Henk Roland, die Capelle (in de tiende minuut) met een vlammende volley aan de leiding had gebracht. Vijf minuten na de rust stond het alweer 1-1 op sportpark 't Slot, toen Kees Thies droog inschoot. Thies had onlangs weinig sympathie verworven op Houtrust toen hij _ tegen de afspraken in_ weer besloot te gaan zaalvoetballen. Voor compensatie zorgt de technicus op het veld, waar hij zaterdag pingelde alsof zijn leven er vanaf hing, met passjes strooide en werkte als een paard. "Blij zijn we niet dat hij weer is gaan zaalvoetballen, maar je kunt hem op het veld niets verwijten", vond Blok, die zijn formatie zeven minuten na de gelijkmaker bijna weer zag scoren. Hans Tellier _voor de rust een oude man, erna een jonge hond_ ging alleen af op Capelle-doelman Nederhand, maar werd op het nippertje de voet dwars gezet door de achtervolgende Molendijk. Kort daarna was Steve Kenepa het eindstation van een fraai gepolijste aanval, maar stond hij buitenspel. Dat was in de 25ste minuut trouwens ook zo, maar toen liet de opzichtig falende grensrechter de donkere aanvaller gaan. Kenepa schoot echter voorlangs. Tien minuten later had Maurice Escalona de bal voor het inschieten na een bekoorlijke rush van Tellier, maar ook de nummer elf van Scheveningen kon zijn zenuwen niet de baas en stuitte op Nederhand. De goalie van Capelle had de dag van zijn leven, want kort voordat scheidsrechter Vos (Ammerzoden), die redelijk maar kinderachtig leidde, voor het laatst blies, liet Thies nog een gericht schot los. Nederhand dook naar de hoek en kon nog net zijn vingers tegen de knikker zetten. "Lekker is dat, ik telde 'm al", treurde Thies.